KOMUNIKACJA ALTERNATYWNA AAC W NASZEJ PLACÓWCE
Nasi uważni Czytelnicy i Obserwatorzy z pewnością wiedzą, że w październiku obchodzimy miesiąc komunikacji alternatywnej AAC. W naszym codziennym życiu komunikowanie się z innymi ludźmi to czynność naturalna. Odpowiadamy na pytania i sami je zadajemy. Komentujemy to co się wokół nas dzieje, mówimy sobie komplementy, kłócimy się i przepraszamy. Słowa, gesty, uśmiechy, zmarszczone brwi, machanie ręką – wszystko to jest komunikacją. Dla naszych uczniów kontakt z koleżankami i kolegami, którzy nie mogą się z nimi porozumiewać słowami, jest czymś naturalnym. Nie przeszkadza im to w zawieraniu przyjaźni, wspólnym spędzaniu czasu na przerwach międzylekcyjnych i wspólnej pracy na zajęciach. Już prawie wszyscy uczniowie, i młodsi i starsi wiedzą co to jest komunikacja alternatywna i wspomagająca. 
Obserwują swoich kolegów i koleżanki, którzy np. korzystają z osobistych pomocy do komunikowania się, okazują zainteresowanie, aktywnie włączają się do rozmowy z nimi. Zadaniem nas, nauczycieli jest wspieranie uczniów z problemami w komunikowaniu się. To oznacza, że z jednej strony uczymy ich jak porozumiewać się z innymi: przekazywać informacje, pytać, odpowiadać na pytania itd. Z drugiej strony pomagamy uczniom mówiącym zrozumieć to, co chcą przekazać im ich koledzy i koleżanki np. za pomocą znaków wizualnych lub gestów. Uczymy ich, co to znaczy być dobrym partnerem komunikacyjnym. 
Podczas zajęć warsztatowych, w których uczestniczyli uczniowie klas Szkoły Przysposabiającej do Pracy wspólnie ćwiczyliśmy różne sposoby przekazywania sobie komunikatów bez użycia słów.Korzystaliśmy z gestów, symboli PCS, symboli Makatonu, żeby doświadczyć jak to jest, na jakie trudności można napotkać. Wszyscy uczniowie mocno zaangażowali się w ćwiczenia, szybko nauczyli się kilku uniwersalnych gestów: proszę, dziękuję, przepraszam. Jednak najważniejszy był wniosek, jaki udało nam się wyciągnąć na podstawie doświadczeń zdobytych na zajęciach. Kultura osobista wymaga, abyśmy swojemu rozmówcy okazywali zainteresowanie, patrzyli w jego stronę, poświęcili mu swój czas, kiedy z nim rozmawiamy.
Ale w przypadku osób porozumiewających się bez słów jest to szczególnie ważne. „Żeby usłyszeć musimy patrzeć”. To piękne zdanie wcale nie padło z ust nauczyciela, lecz wypowiedziała je jedna
z uczennic. I niech będzie ono podsumowaniem naszych działań edukacyjnych realizowanych
w październiku – miesiącu dedykowanym komunikacji alternatywnej i wspomagającej.